مدل ساختاری عوامل اثرگذار بر هوش معنوی ورزشکاران زورخانه ای

به­طور فزاینده ای مورد توجه روان شناسان مدیریتی قرار گرفته است. با این حال، اهمیت هوش معنوی در محیط های ورزشی از طرفی و همچنین نبود ابزاری برای سنجش جایگاه هوش معنوی در محیط های ورزشی از طرف دیگر، ضرورت بررسی محیط معنوی ورزش باستانی و چگونگی تأثیر آن را بر کارآیی و عملکرد ورزشکاران روشن می کند. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری آن تمامی باستانی­کاران (1100n=) شهرستان یزد در سال 1390 بودند که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند (186n=). ابزار اندازه­گیری داده ها، پرسشنامۀ استاندارد هوش معنوی هیلدبرانت (2011) با چهار مؤلفۀ تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی و توسعۀ حالت آگاهی سنجیده شد. یافته های آزمون آماری استنباطی pls نشان داد بین تمام مؤلفه ها (تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی و توسعۀ حالت آگاهی) ارتباط مثبت و معنی­داری در سطح 01/0 برقرار است که نشان­دهندۀ ارتباط ساختاری بسیار زیاد هر یک از مؤلفه هاست. نتایج آمارۀ ave نشان داد از میان عوامل اثرگذار بر هوش معنوی، تفکر انتقادی وجودی و توسعۀ حالت آگاهی بیشترین توان تبیین واریانس هوش معنوی را داشتند. همچنین بر اساس مدل مستخرج، مجذور همبستگی تبیین­شدۀ عوامل اثرگذار بر سازۀ هوش معنوی (958/0 r2:) به­دست آمد. با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت با تقویت یکی از ابعاد وجودی ورزشکاران، مثل بعد جسمانی، می توان ابعاد دیگر همچون بعد آگاهی یا توسعۀ حالات شخصی از بعد معنوی آن ها را تقویت کرد و در نهایت، سبب ارتقای سطح جسمانی و روان شناختی ورزشکاران شد